Apostel Jacob
Blijf op de hoogte en volg Rob
22 Juni 2017 | Spanje, Santiago de Compostella
In de reisgids las ik dat de pelgrimstocht pas echt volbracht was wanneer je de trap achter het altaar beklommen had en het beeld van de Apostel Jacob omhelst had. Ik vroeg mij gister al af tijdens de mis wat al die mensen achter het altaar deden.
Maar eerst naar (het oudste hotel van de wereld) "Hospital de los Teyes Catolicos), dichtbij de Kathedraal. Volgens pelgrim John konden de eerste 10 pelgrims die zich aanmelden voor 9:00 gratis ontbijten (traditie). Ik was daar op tijd en ik was natuurlijk niet de enige. Na telling bleek dat ik de 10e was. Ik had weer eens geluk dacht ik. Maar naar een lange wachttijd bleek dat de traditie gemoderniseerd was en we moesten ons melden bij het pelgrimskantoor. Dat werd me te gecompliceerd, ik besloot elders te gaan ontbijten.
Tijdens het ontbijt nog een leuk contact gehad met een duits stel die ook in Nederland gewerkt hadden. Buiten zag ik René (duitser ontmoet in een herberg) staan die net aangekomen was en op zoek naar een herberg. Heb hem nog doorgegeven waar ik zat. Toen hoorde ik: "Hi Rob". En daar zat May op het terras. Ze was weer bijgekomen van haar pittige dag tijdens de inloop Santiago. Met airdrop heb ik nog wat foto's van haar ontvangen. Ze nodigde mij uit om eventueel met Ruth vanavond in t veganistisch restaurant te komen en gezellig te eten met haar pelgrimsvrienden. Ze zei dat er ook een nederlands stel bij zit.
Ze wilde nog naar de mis, dus zijn we samen opgelopen naar de kathedraal en ben ik in de rij gaan staan voor de trap. Het leuke was dat tijdens de omhelsing de mis in volle gang was. Dus nu zag May mij de trap opgaan.
Daarna naar beneden gegaan om de tombe te bekijken. Wel bijzonder dat de er miljoenen mensen deze tocht gelopen hebben nadat de inhoud (restanten van apostel Jacob) van deze tombe ontdekt was.
Toen ik de Kathedraal uitliep viel mij op dat een vrouw die aan het bedelen was, aangeraakt werd op het hoofd door een hippie achtige pelgrim. Ik heb er met verbazing naar staan kijken. Na de sessie heb ik de hippie aangesproken. Ik begreep tussen de onsamenhangende regels door dat hij zichzelf als reïncarnatie van apostel Jacob beschouwde. En hij was er van overtuigd dat hij de terminale bedelaarster genezen had. Zelf maakte hij niet zo'n gezonde indruk ook aan de kleur van z'n tong te zien. Ik heb hem bewonderd dat hij wat kon doen voor de vrouw. Maar vroeg ook hoe het met z'n eigen gezondheid gesteld was. Hij zei: prima ik ben helemaal uit Frankfurt komen lopen. Ik zei niets en toen viel er een stilte. Dat was het moment voor een compassiekaartje. Hij heeft het gelezen en was onder de indruk. Daarna hebben we nog een foto laten maken.
Daarna ben ik via het park richting herberg gelopen en gebeld met Viola onder de enorme eucaliptisch boom.
Ruth had een luxe hotel kamer aangeboden gekregen van haar vriend en voelde er niet voor om uitgebreid met de vrienden van May te gaan eten. Toen zijn we samen vroeg gaan eten en op het moment dat Ruth vertrok kwam May binnen en ben ik gebleven. Ik had nog een kadootje voor Ruth ingepakt omdat we vanavond weer eens afscheid moesten nemen. Ruth zou verder gaan lopen met haar moeder en vrienden van haar moeder. Ruth pakte het kadootje uit en werd verrast door de rol ducktape. Ze zei met haar aanstekelijke lach: "I hope I won't need it".
Daarna aangeschoven bij de 8 camino vrienden van May. Dat was weer een gelegenheid om even Nederlands te praten. Deze pelgrims hadden camino del Northe gelopen en deelde graag hun ervaringen. Ook een hele interessante tocht zo te horen. Nadat ik een paar groepsfoto's gemaakt had van hun ben ik vertrokken en richting Herberg gelopen.
Onderweg hoorde ik mijn naam. En daar stond Johannes met het finse stel. Ik heb nog even met ze gepraat en begreep dat het finse stel met spoed naar huis moesten. Hun kinderen waren ok maar 2 vrienden van de kinderen verongelukt. Wat een contrast na de euforie stemming tijdens de intocht in Santiago.
Maar eerst naar (het oudste hotel van de wereld) "Hospital de los Teyes Catolicos), dichtbij de Kathedraal. Volgens pelgrim John konden de eerste 10 pelgrims die zich aanmelden voor 9:00 gratis ontbijten (traditie). Ik was daar op tijd en ik was natuurlijk niet de enige. Na telling bleek dat ik de 10e was. Ik had weer eens geluk dacht ik. Maar naar een lange wachttijd bleek dat de traditie gemoderniseerd was en we moesten ons melden bij het pelgrimskantoor. Dat werd me te gecompliceerd, ik besloot elders te gaan ontbijten.
Tijdens het ontbijt nog een leuk contact gehad met een duits stel die ook in Nederland gewerkt hadden. Buiten zag ik René (duitser ontmoet in een herberg) staan die net aangekomen was en op zoek naar een herberg. Heb hem nog doorgegeven waar ik zat. Toen hoorde ik: "Hi Rob". En daar zat May op het terras. Ze was weer bijgekomen van haar pittige dag tijdens de inloop Santiago. Met airdrop heb ik nog wat foto's van haar ontvangen. Ze nodigde mij uit om eventueel met Ruth vanavond in t veganistisch restaurant te komen en gezellig te eten met haar pelgrimsvrienden. Ze zei dat er ook een nederlands stel bij zit.
Ze wilde nog naar de mis, dus zijn we samen opgelopen naar de kathedraal en ben ik in de rij gaan staan voor de trap. Het leuke was dat tijdens de omhelsing de mis in volle gang was. Dus nu zag May mij de trap opgaan.
Daarna naar beneden gegaan om de tombe te bekijken. Wel bijzonder dat de er miljoenen mensen deze tocht gelopen hebben nadat de inhoud (restanten van apostel Jacob) van deze tombe ontdekt was.
Toen ik de Kathedraal uitliep viel mij op dat een vrouw die aan het bedelen was, aangeraakt werd op het hoofd door een hippie achtige pelgrim. Ik heb er met verbazing naar staan kijken. Na de sessie heb ik de hippie aangesproken. Ik begreep tussen de onsamenhangende regels door dat hij zichzelf als reïncarnatie van apostel Jacob beschouwde. En hij was er van overtuigd dat hij de terminale bedelaarster genezen had. Zelf maakte hij niet zo'n gezonde indruk ook aan de kleur van z'n tong te zien. Ik heb hem bewonderd dat hij wat kon doen voor de vrouw. Maar vroeg ook hoe het met z'n eigen gezondheid gesteld was. Hij zei: prima ik ben helemaal uit Frankfurt komen lopen. Ik zei niets en toen viel er een stilte. Dat was het moment voor een compassiekaartje. Hij heeft het gelezen en was onder de indruk. Daarna hebben we nog een foto laten maken.
Daarna ben ik via het park richting herberg gelopen en gebeld met Viola onder de enorme eucaliptisch boom.
Ruth had een luxe hotel kamer aangeboden gekregen van haar vriend en voelde er niet voor om uitgebreid met de vrienden van May te gaan eten. Toen zijn we samen vroeg gaan eten en op het moment dat Ruth vertrok kwam May binnen en ben ik gebleven. Ik had nog een kadootje voor Ruth ingepakt omdat we vanavond weer eens afscheid moesten nemen. Ruth zou verder gaan lopen met haar moeder en vrienden van haar moeder. Ruth pakte het kadootje uit en werd verrast door de rol ducktape. Ze zei met haar aanstekelijke lach: "I hope I won't need it".
Daarna aangeschoven bij de 8 camino vrienden van May. Dat was weer een gelegenheid om even Nederlands te praten. Deze pelgrims hadden camino del Northe gelopen en deelde graag hun ervaringen. Ook een hele interessante tocht zo te horen. Nadat ik een paar groepsfoto's gemaakt had van hun ben ik vertrokken en richting Herberg gelopen.
Onderweg hoorde ik mijn naam. En daar stond Johannes met het finse stel. Ik heb nog even met ze gepraat en begreep dat het finse stel met spoed naar huis moesten. Hun kinderen waren ok maar 2 vrienden van de kinderen verongelukt. Wat een contrast na de euforie stemming tijdens de intocht in Santiago.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
