Finishen in Santiagio
Blijf op de hoogte en volg Rob
21 Juni 2017 | Spanje, Santiago de Compostella
Ruth is vanochtend maar direct begonnen met Ducktape en dat ging weer opvallend goed.
Ik stelde voor dat ik "daar hoog in die bergen" zou zingen als Ruth meezong. Ruth herhaalde mijn teksten. Hilarisch met dat Ierse accent.
Ik sprak uit dat Ruth goed kan luisteren. Ze vertelde dat ze dat ook nodig heeft in haar werk als hulpverlener voor mensen met verslaving. Ik vertelde van mijn avontuur in Canada en mijn motivatie om daarheen te gaan: ik wilde het bourgondische leven ontvluchten. Ruth zei, dat lijkt op mijn verhaal en motivatie om naar Australie te gaan. Ook vertelde ik van de periode dat ik in mijn rouw na de scheiding op de kruisberg in Litouwen een tekst las "everything happenes for a reason, enjoy without regret". Halverwege maakte Ruth de zin af, ze kent de zin en het betekent ook veel voor haar. Ook de muziek van Fleetwood Mac bleek ons beide te triggeren in het bijzonder op deze Camino. Ik vroeg aan Ruth of ze het gezegde kent "2 zielen 1 gedachte". En vanzelfsprekend kent ze dit gezegde. Ik zei: "nog even en dan hoeft je niks meer te zeggen". Ze moest erom lachen maar ging er niet op in.
Onderweg stelde we ons voor hoe de finish eruit zou zien. En gedeeld wat we van de Camino geleerd hebben. Ik had geleerd en ervaren met Ruth dat iemand helpen (juist) kan door in iemand te geloven i.p.v. diegene mijn beperkende ideeen op te leggen. Kortom: wat je positieve aandacht geeft groeit.
Het was nog een prachtig stuk lopen door het eucalyptus bos en omdat het maar 27 km was, rustig aan gedaan.
We kwamen pelgrim May tegen die van de Camino del Norte kwam. Ze was erg enthousiast over deze Camino. Ze vertelde dat ze veel vrienden gemaakt had en haar beste camino maatje uit Ierland komt. Ik zei: "hoor je dat Ruth?" En: "ik geloof dat ik dat ook kan zeggen." Ruth lachte weer hardop met haar inmiddels vertrouwde aanstekelijke lach. En ze ging er maar weer niet op in.
Na een paar pauzes kwam de stad in zicht en we liepen vooraan in de stad over de finish. "Het was volbracht" gevoel ontstond. Uiteraard wat foto's gemaakt.
In t centrum was t helemaal niet duidelijk waar we heen moesten voor t certificaat. Eindelijk waren we er en toen in een flinke rij pelgrims gewacht. Plotseling vroeg een vrijwilligster: wie is hier Nederlands? En ik werd uitgenodigd voor de Nederlandse koffiekamer.
Eénmaal bij de balie was er een hartelijk welkom en werd met echte interesse gevraagd waar je gestart bent, hoeveel dagen je gelopen hebt en je motivatie. Het pelgrimspaspoort werd uitvoerig gecontroleerd op de juiste stempels. Op het certificaat werden mijn voornamen in t Latijns opgeschreven en onderaan ook de voornamen van mijn vader in t Latijns onder het kopje "toegewijd aan". Prachtig document die absoluut ingelijst wordt.
Daarna de Nederlandse koffiekamer bezocht waar 3 nederlandse fiets pelgrims waren die net aangekomen waren.
Er komen hier minimaal 1000 pelgrims per dag aan. En sinds april was ik bijna de 1000 ste Nederlandse pelgrim.
Heerlijk om weer even vertrouwd Nederlands te kunnen praten.
Daarna naar de herberg dichtbij de kathedraal die ik gereserveerd had. En wie zat daar in de slaapzaal, pelgrim John uit Zeewolde. Opnieuw kreeg ik tips voor ontbijt en de volgende wandeling naar Finisterre.
Daarna na de mis gegaan waar ik om 19:15 afgesproken had met Ruth. Ruth had zojuist gehoord dat het wierookvat (Botafumeiro) de lucht in ging dus beter konden we t niet treffen.
Het was een waanzinnige ervaring in combinatie met de prachtige liederen door t orgel (waar we precies onder zaten) begeleid.
Na de dienst nog wat nagepraat met een Spaanse pelgrim die honden opvoedt voor t leger en daarna nog met de vrijwillige dames van de Nederlandse koffiekamer. Zij bevestigde nog dat we echt geluk hadden gehad met het wierookvat. Zij is er zelf een keer voor teruggekomen omdat ze het de 1e keer gemist had.
Na de mis hebben we heerlijk in een vegan restaurant gegeten en heb ik Ruth gedag gezegd, dikke knuffel gegeven en haar bedankt voor deze mooie vriendschap. Waarschijnlijk zie ik haar nooit meer maar ik had nu een soort van ok, dankbaar en afgerond gevoel. Alhoewel ik het liefst met haar verder gelopen was naar Finisterre.
Het was een dag van veel indrukken, contacten en synchroniteiten zoals de ingeving (die zowel bij mij als Ruth ontstond) om ondanks vermoeidheid (te weinig slaap) toch maar naar de mis te gaan.
-
21 Juni 2017 - 23:40
Ange:
Wow, you did it. Gefeliciteerd! Laat alles maar lekker op je inwerken. En veel plezier nog met het laatste stuk naar het eind van de wereld. -
21 Juni 2017 - 23:50
Gerda:
Rob geweldig. Gefeliciteerd met deze prachtige ervaring.
fijn dat je de ervaringen met onswilde delen.
dank je wel.
Goede thuisreis
en we hopen je snel te zien bij onze maandag wandelingen? -
22 Juni 2017 - 07:07
Gonny En Henk :
Goedemorgen Rob , donderdag ochtend dus de dag na Santiago de Compostella , gisteren al gefeliciteerd omdat ik zeker wist dat je het zou halen maar nu nogmaals gefeliciteerd . Het was inderdaad een waanzinnige reis en inspiratie ervaring voor je . Veel kerken bezocht en over het leven nagedacht zou ome Henk zeggen . Nu nog naar Kaap Finisterre daar waar veel oude zeilschepen zijn vergaan en gekaapt in 1700 , ik ben benieuwd wat er te zien is .
Doei . -
22 Juni 2017 - 17:03
Marja:
Van harte gefeliciteerd kanjer! super gedaan en wat fijn dat je ons telkens geschreven hebt over jouw ervaringen. Ik ben er helemaal stil van.
dankjewel!
-
22 Juni 2017 - 17:02
Marja:
Van harte gefeliciteerd kanjer! super gedaan en wat fijn dat je ons telkens geschreven hebt over jouw ervaringen. Ik ben er helemaal stil van.
dankjewel!
-
24 Juni 2017 - 19:25
Ria Van 't Slot:
Ha Rob, wat heb jij het fantastisch gedaan.... gefeliciteerd. Ontzettend leuk om via jou de tocht nog een keer te volgen. Mooi ook hoe jij je belevingen en ontmoetingen hebt beschreven. Nu nog je laatste stuk, geniet ervan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley