Transgender

Vanochtend uitgeslapen en rustig aangedaan. Het was regenachtig en reden om wat langer te genieten van het ontbijt. Daarna de souveniers winkel in.

Ik had een idee om vuur te maken op de kaap Finisterre maar waar haal je hout vandaan? Wat uit t centrum gelopen en daar zag ik een stapel takken. Ik vroeg aan een Spaans gezin of ik het hout mee mocht nemen. Even was er paniek, ze dachten dat ik het vuur wilde maken in hun achtertuin.

Ruth stuurde mij een bericht dat ze bijna in Finisterre was. Ik ben haar een stukje tegemoet gelopen, mooie route langs t strand (waar ik nog niet geweest was ivm de route via Muxia). En weer zag ik een strompelende Ierse verschijning in de verte. Maar nu met een lach want ze was bijna in Finisterre. Ze had weer ducktape (die ik haar gegeven had) gebruikt voor haar pijnlijke voeten, net als de dag ervoor, vertelde ze.

Na een rust zijn we naar een andere herberg gegaan waar we ook weer een certificaat kregen, ook weer een hele mooie. En wie liep ik daar weer tegen het lijf. Thomas de Canadees, wat een verrassing. Nadat ik Ruth voorgesteld had aan Thomas vroeg ik hem of hij inderdaad diegene was die voor de stieren liep in Sahagun. Omdat ik hem herkende in een filmpje op iemand z'n smartphone. En idd hij was het.

Blij met ons certificaat een restaurant opgezocht, ondertussen waren met z'n 4'en.

Tijdens het eten werden we verrast door een transgender pelgrim (tafel naast ons), die wel erg geobserveerd, was op Tiggy (haar tijger knuffel). Tiggy kreeg ook stempels en had zijn (of haar) eigen pelgrimspaspoort. Het was moeilijk om een slappe lach te voorkomen. Toen ik vroeg of zij Tiggy als rugzak gebruikte was het ijs gebroken. Ik kreeg een knuffel van Tiggy waarna ik mij ernstig af ging vragen wat een groter risico is op bedwantsen. Al die bedden tijdens de Camino of Tiggy (zie foto van Tiggy op een selfie van Ruth).

Daarna naar de kaap (einde vd wereld) gelopen. Onderweg naar de kaap ontvingen we de regenboog boven de zee als een prachtig geschenk. En ik heb vuur gemaakt (zie foto). Toch wel spannend als het niet is toegestaan. Het vuur heb ik aangestoken met maandverband (zie foto), wat ik in de herberg gevonden had. Toen de dames dat zagen vroegen ze zich af of ze die avond 2 transgenders ontmoet hadden.

Toen moesten we nog terug naar de herberg. Het was al donker inmiddels en eigenlijk best wel laat. Ruth strompelde nog steeds en liep kennelijk op adrenaline want ze had het nergens over en genoot van de goede afloop. Gelukkig was de herberg nog open.