Prachtige landschappen
Blijf op de hoogte en volg Rob
18 Juni 2017 | Spanje, Ferreiros
Vanochtend om 5:30 op pad omdat t weer warm zou worden. Na een paar bochtjes in t donker zag ik een lampje (van andere pelgrims). Het was Ruth uit Ierland die ik eerder had ontmoet op de dag van de vogelverschrikker. Ze liep met een oudere man uit California die haar tempo niet bij kon houden en aangaf dat hij op eigen tempo verder wilde. Al snel begreep ik wat die amerikaan bedoelde, wat een mannetjes putter die Ruth. Gelukkig had ik m'n stokken die het tempo wel compenseerde. En Ruth stopte met regelmaat om foto's te nemen. Ruth vertelde dat ze naar Australie verhuisd was om gewoontes die ze niet meer wilde te doorbreken, zoals alcohol verslaving.
De omgeving was prachtig en de zonsopgang. In het dal zag je wolken hangen (zie foto).
Bij de stop kwam ik erachter dat ik me zonnebril mistte. Ik bellen en de Spaanse uit de herberg in Triacastela kon geen Engels. Een Italiaan naast me bood hulp aan. En uiteindelijk afgesproken dat Anneke de bril meeneemt.
Na de daling kwamen we in de wolk terecht. Zie foto met zonnestralen. Ruth vertelde dat de omgeving haar erg aan Ierland deed dingen en verhalen uit haar jeugd kwamen tevoorschijn.
In Sarria zagen we allemaal bloementapijten voor een religieuze optocht dat die middag plaats zou vinden.
In de middag konden we even niet meer verder, omdat de weg geblokkeerd was. Het waren gelukkig geen stieren (zie foto).
Nog even en dank is het nog 100 km naar Santiago wat ook betekent dat er meer nieuwe pelgrims bijkomen. Want zolang je 100 km of meer loopt krijg je zo'n mooi certificaat.
We waren al een paar keer een bijzonder stel tegen gekomen, hij kwam uit Zweden en zij uit Canada. Hij speelde al wandelend gitaar ook om haar aan te moedigen. Zij liepen achter ons aan naar de enige herberg waar nog plek was. Het bleek dat zij ontzettend veel last had van blaren. Ze was door zoveel pelgrims onderweg geholpen, waar zij erg dankbaar voor was. Ook Jürgen de zwitser kwam de herberg binnen met z'n maat en daarna "Johannes de dooper". Het leek wel een reunie.
's Avonds nadat ik de was had opgehangen, heb ik met Johannes en een Fins stel gegeten. Ik begreep van Johannes dat hij wat achter de vrouwen aan zat. Ruth was niet meer interessant voor hem omdat ze al een vriend heeft. Ik begreep eigenlijk niet waar Ruth gebleven was. Toen we terug waren in de herberg lag Ruth al te slapen.
Na nog even gepraat te hebben met Jürgen heb ik nog even (zo stil mogelijk) m'n blog geschreven, want de meeste pelgrims lagen al in diepe rust.
De omgeving was prachtig en de zonsopgang. In het dal zag je wolken hangen (zie foto).
Bij de stop kwam ik erachter dat ik me zonnebril mistte. Ik bellen en de Spaanse uit de herberg in Triacastela kon geen Engels. Een Italiaan naast me bood hulp aan. En uiteindelijk afgesproken dat Anneke de bril meeneemt.
Na de daling kwamen we in de wolk terecht. Zie foto met zonnestralen. Ruth vertelde dat de omgeving haar erg aan Ierland deed dingen en verhalen uit haar jeugd kwamen tevoorschijn.
In Sarria zagen we allemaal bloementapijten voor een religieuze optocht dat die middag plaats zou vinden.
In de middag konden we even niet meer verder, omdat de weg geblokkeerd was. Het waren gelukkig geen stieren (zie foto).
Nog even en dank is het nog 100 km naar Santiago wat ook betekent dat er meer nieuwe pelgrims bijkomen. Want zolang je 100 km of meer loopt krijg je zo'n mooi certificaat.
We waren al een paar keer een bijzonder stel tegen gekomen, hij kwam uit Zweden en zij uit Canada. Hij speelde al wandelend gitaar ook om haar aan te moedigen. Zij liepen achter ons aan naar de enige herberg waar nog plek was. Het bleek dat zij ontzettend veel last had van blaren. Ze was door zoveel pelgrims onderweg geholpen, waar zij erg dankbaar voor was. Ook Jürgen de zwitser kwam de herberg binnen met z'n maat en daarna "Johannes de dooper". Het leek wel een reunie.
's Avonds nadat ik de was had opgehangen, heb ik met Johannes en een Fins stel gegeten. Ik begreep van Johannes dat hij wat achter de vrouwen aan zat. Ruth was niet meer interessant voor hem omdat ze al een vriend heeft. Ik begreep eigenlijk niet waar Ruth gebleven was. Toen we terug waren in de herberg lag Ruth al te slapen.
Na nog even gepraat te hebben met Jürgen heb ik nog even (zo stil mogelijk) m'n blog geschreven, want de meeste pelgrims lagen al in diepe rust.
-
19 Juni 2017 - 08:53
Gonny En Hnek :
Goedemorgen Rob , eer je dit leest is het avond bij jou , Van harte gefeliciteerd met je verjaardag . Het is puur natuur hè wat je daar tegenkomt ? Die wolken met zonnestralen is toch niet de hele grote bosbrand in Portugal , de berichten daarover zijn verschrikkelijk al heel veel doden de mensen zitten daar als ratten in de val . Let maar heel goed op geen vuur maken , ook hier is het code oranje bij natuurgebieden .
Groeten van t.Gonny en o.Henk . -
19 Juni 2017 - 13:15
Johs En Geja:
Hallo Rob,
Wat een verhalen allemaal! Erg leuk om te lezen. De hitte vergt volgens mij de grootste inspanning. Vandaag ben je ook nog jarig, een unieke manier om die zo mee te maken. Hoeveel km's heb je onder de zolen door laten gaan? Je gaat het zeker redden!
Van harte gefeliciteerd vanuit het (eveneens) hete Nederland. (32 Gr C). -
19 Juni 2017 - 17:06
Rob Nugteren:
Hoi Johs, idd, warmte kunnen we enigszins beperken door vroeg op te staan. Sommige liggen daarom al om 19:00 te pitten. Klimmen en dalen op Rotspaadjes met stenen (zoals soms met off road) is ook pittig, daar werken stokken weer goed voor. Vandaag op m'n verjaardag 30 + km gelopen, net als de 2 dagen ervoor.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
